Çocuğum Neden Böyle ?
Bu soruyu birçok ebeveyn soruyor. Özellikle bir sorunla karşılaştığında, çocuğundan beklemediği bir durum karşısında ilk akla gelen “bu çocuk neden böyle oldu?” sorusu. “Hâlbuki hiçbir şeyini eksik etmedik, ne istediyse hemen aldık, bir dediğini iki etmedik” şeklinde ifadeler kullanırlar. Burada doğru olan, çocuğun her isteğinin emir telakki edilerek sınırsız bir şekilde yerine getirilmesi değildir. Önemli olan, çocuğun ihtiyaçlarını keşfederek bu doğrultuda hareket etmektir. Bu şekilde davranılan çocuklar genelde; hiçbir şeyden mutlu olmazlar, doyumsuzdurlar. Beklemeye ve yokluğa tahammülleri yoktur, sabırsızdırlar. Okulda onun istediği oyun oynansın, arabada/serviste onun istediği şarkı çalsın, herkes onun etrafında dönsün isterler. En ufak bir olumsuzluk karşısında yıkılırlar. Sadece o ve onun istekleri vardır, başka türlüsünü kabullenemezler. Bebeksi tutumlar sergilerler, egosantrik(benmerkezci) davranmaya devam ederler.
Bazen de bunun tam tersi durumlarla karşılaşılır. Çocuğu şımarmasın diye çocuğun hiçbir istediğini yapmayan, onu tamamen yok sayan, hatta ona sevgisini dahi göstermeyen, hiçbir şekilde söz hakkı tanımayan ebeveyn tutumları gibi. Böyle çocuklarda da sevgiye, ilgiye ve her şeye karşı aşırı bir açlık durumu oluşur. Bu çocuklar kendilerini güvende hissetmez, özgüven eksikliği yaşarlar. Kendileriyle ilgili olumsuz benlik algısına sahiptirler. Değersizlik hissi yaşar, sevilmeye layık olmadıklarını düşünürler. Çoğu zaman depresif duygulanım içine girerler.
Bu eksende bakıldığında, her iki durum da hatalı ebeveyn tutumlarıdır. Her ikisinde de çocuğun gelişimi sağlıksız bir şekilde devam eder. Çocuk kendi potansiyelini keşfedemez, bireyselleşme ve birey olma ile ilgili sorunlar yaşar.
Aşırı varlık ve aşırı yokluk yani iki ayrı uç. İdeal olan, anne ve babanın bu iki uca da gitmemesi, dengeyi sağlayarak orta yolu bulmasıdır. Bu noktada ebeveynin yapabileceği şey; çocuğunu tanımaya ve anlamaya çalışmak, çocuğunun ruhsal ve fiziksel ihtiyaçlarını, eksiklerini fark ederek, bunları büyük bir sevgiyle tamamlamaktır.
Uzman Klinik Psikolog Hilal KÜÇÜK
